UITVOERINGSPROGRAMMA – 1/ GEMISTE KANSEN/ HET TWEEDE BEDRIJF/ (NATTE-ZOUTE) DROOM OF NACHTMERRIE – 19: WIE WORDEN ER BETER VAN?

| jaar 2 | nummer 53 |

| 22-02-2015 | 10.30 uur |


 

| UITVOERINGSPROGRAMMA – 1 |  

 

werk-in-uitvoering 02Het college heeft een uitvoeringsprogramma gemaakt en verdient een compliment voor het feit dat zij ter volkeren kond wil doen van wat zij allemaal voor moois in het jaar 2015 en verder op gaat pakken. Het programma laat echter ook zien wat er niet gaat gebeuren. 

Op enkele onderdelen betreurt de BSD dat in hoge mate. Wat de BSD mist is het oppakken van klimaatadaptatie, met name gericht op een aanpak van de hittestress. Hittestress leidt in warme zomers in een stedelijke omgeving tot vermijdbare oversterfte. Risicogroepen zijn: (zeer jonge) kinderen, ouderen, mensen met overgewicht,  chronisch zieken, mensen die medicijnen gebruiken, alcohol en drugs gebruikers, dak- en thuislozen, sociaal geïsoleerde personen en deelnemers aan evenementen (sporters, vierdaagse, etc.). De BSD heeft diverse keren aandacht gevraagd voor het probleem van hittestress en handreikingen gedaan hoe daarmee om te gaan. Tot onze grote teleurstelling heeft het college hier nog niet die aandacht voor die de BSD nodig acht.  

We missen ook stappen ter beperking van de investeringen om de schuldenlast, onafhankelijk van de grond- of vastgoedverkopen, terug te dringen. Samenwerking met het waterschap, door de landsregering aan gemeenten en waterschappen opgedragen om honderden miljoenen in Nederland op het waterbeheer te besparen, komt in Bergen op Zoom nauwelijks van de grond en komt ook in dit programma niet aan bod.

Al met al: goed dat men laat zien wat men doet maar het kan en moet beter.  

Louis van der Kallen

 


 

| GEMISTE KANSEN |  

 

vis van de haakOp 19 februari stond er een artikel in BNDeStem met de kop: “Gemeente laat kansen lopen”. In een gemeente waar de werkloosheid scherp oploopt is het laten lopen van kansen op werkgelegenheid een luxe die we ons niet kunnen permitteren.  

Ondernemers met ideeën moeten we omarmen. Dit soort artikelen in ons regionale dagblad doen de inzet van vele euro’s promotiegeld teniet. Maar wat voor de BSD nog erger is ze verpesten ons imago! Je kan als gemeente en als college een dergelijke aanklacht niet afdoen met: “dan verkoopt hij het RNR-terrein toch.”. Ook kan je het in het artikel gemaakte verwijt niet weglachen met de kreet: “keuze van de ondernemer”. Het is namelijk altijd de keuze van een ondernemer waar hij grond koopt voor zijn plannen. Maar de vraag is hoe heeft de gemeente met deze ondernemer onderhandeld? Is er sprake geweest van ‘pushen’? Als een gemeente een ondernemer laat weten dat hij op een andere plek geen vergunning krijgt om hem min of meer te dwingen te kiezen voor een andere locatie, dan is het nog steeds de keuze van een ondernemer. Maar het is wel een keuze die onder een zekere dwang genomen wordt. Steeds vaker krijg ik de indruk dat de gemeente gebruik maakt van haar bevoegdheden tot vergunningverlening of tot regeling van bestemmingen om andere doelen (grondverkoop) te realiseren. Daartoe is de bevoegdheid tot vergunningverlening niet gegeven (algemene wet bestuursrecht, artikel3:3). Daar is zelfs een juridische term voor détournement de pouvoir. Ik verwacht dat de Kroon benoemde, onze Burgermeester,  zijn taak als toetser van de rechtmatigheid van ons bestuur serieus neemt en het handelen van het college c.q. een individuele wethouder tegen het licht houdt en bekijkt of hier sprake is geweest van het op de juiste wijze toepassen van wet- en regelgeving.

Louis van der Kallen

 


 

| HET TWEEDE BEDRIJF |  

 

bomen01In onze nieuwsbrief nummer 30 schreef ik over een geschil tussen twee buren over het plaatsen van imposante beuk (Fagus Sylvatica) op de Paracelsuslaan (zie foto). De eigenaresse had, om de boom voor de toekomst te beschermen tegen de snoei(wensen) van de buren die overlast ervaren, om plaatsing verzocht op de gemeentelijke lijst voor monumentale bomen en houtopstanden. Daar waren de buren tegen in verzet gekomen.

De voorlopige uitslag van de behandeling door de commissie voor beroep en bezwaar van de gemeente was: dat de advocaat van de eigenaresse, in samenspraak met de gemachtigde van de buren, een onafhankelijke deskundige om advies gaat vragen om nader te kijken hoe de boom kan blijven en de buren minder overlast behoeven te ervaren. De commissie schortte haar advies voor vier maanden op. 

De buren en de eigenaresse kwamen niet tot een gezamenlijke keuze voor een onafhankelijke deskundige. De eigenaresse van de imposante monumentale beuk kwam met vijf mogelijke kandidaten, die allen verworpen werden door de buren. Zij twijfelden aan de onafhankelijkheid. Een voornaam, voor mij een vreemd, verwijt was: ze kwamen allemaal van ver. De meest dichtbij zijnde, woont nog altijd op ongeveer 45 kilometer afstand. De kandidaat van de buren is woonachtig in Hoogerheide. Daarvan dacht de eigenaresse dat hij relaties had met de buren. Om uit de impasse te komen was het verzoek aan de kantonrechter te komen met een aanwijzing van de door de commissie van beroep en bezwaar gewenste onafhankelijke deskundige. De advocaat van de eigenaresse had de zaak goed voorbereid en kwam met de stelling dat de Kantonrechter niet bevoegd zou zijn, omdat de boom nu op de gemeentelijke lijst voor monumentale bomen en houtopstanden stond en nu van onbepaalde waarde was geworden. De Kantonrechter is slechts bevoegd te beslissen over geschillen tot € 25.000,– en nu was er mogelijk een hogere (onbepaalde) waarde in het geding. Helaas voor mij (ik had graag gezien wat het staan op de gemeentelijke lijst voor monumentale bomen en houtopstanden in de zin van ‘waarde’ betekende) overtuigde de Kantonrechter de advocaat dat het slechts tot uitstel zou leiden, omdat de procedure bij de rechtbank tot de zelfde uitkomst zou leiden omdat de rechtbank uit dezelfde groep van deskundigen zou putten als de Kantonrechter.

Voor mij was de winst dat beide partijen zich er in konden vinden dat niet alleen gekeken zou worden of verder snoeien tot de dood van de boom zou kunnen leiden, maar de wenselijkheid van verder snoeien ook bezien zou worden in het licht van de beeldbepalende en landschappelijke waarden van de boom. Nu maar wachten op de aanwijzing van de onafhankelijke deskundige door de Kantonrechter en het verder bomen over bomen.

Louis van der Kallen

 


 

| (NATTE-ZOUTE) DROOM OF NACHTMERRIE – 19 |  

 

Wie worden er beter van?

 

jachthavenDe landsregering heeft de “ontwerp-rijksstructuurvisie Grevelingen en Volkerak-Zoommeer” vastgesteld en daarmee het voornemen kenbaar gemaakt een beperkt getij terug te brengen in het Volkerak-Zoommeer en deze wateren op termijn te verzilten. 

In deel 12 van deze reeks werd de zienswijze van de jachthavenbedrijven, gevestigd in West-Brabant, behandeld en eindigde het stukje met: voor wie is verzilting dan wel voordelig?  “Ons Water sluit niet uit dat dit de havens zijn langs de Grevelingen. Ook hier lijkt het erop dat de Zeeuwen goede zaken doen met de structuurvisie en West-Brabant wederom aan het kortste eind trekt en de rekening mag betalen!”. Recent bleek mij dat dit een groot deel van de waarheid is. Middels een beroep op de WOB heb ik inzage gekregen in het rapport “Verdienpotentieel zout-Volkerak-Zoommeer” van Royal Haskoning. Dit rapport laat zien dat verzilting een groot voordeel betekent voor de schelpdierenteelt en daardoor ook voor de verpachter: het Rijk. Zie ook deel 10 in deze reeks. Maar het voordeel van het Rijk is veel groter. Verzilting van het Volkerak-Zoommeer betekent voor het Rijk ook dat een derde kolk bij de Krammersluizen niet nodig is. Besparing 74 miljoen euro (pagina 57).

Wat mij echt verbouwereerde is de voorziene stimulans voor de recreatie. Die stimulans zou volgens het rapport “Verdienpotentieel zout-Volkerak-Zoommeer” moeten leiden tot een nieuwe jachthaven bij de Brouwersdam van 500 plaatsen (pagina 31) en een nieuwe jachthaven bij de Krammersluisen van 470 plaatsen (pagina 34). Maar er worden ook nog honderden nieuwe ligplaatsen voorzien aan de Molenplaat en elders in Bergen op Zoom en aan de Speelmansplaten. Het laat zich raden waar de schepen allemaal vandaan zullen komen? Ik schat in dat mijn stelling aan het einde van deel 12 in deze reeks helaas hout zal snijden. Ik herhaal het maar: het lijkt het erop dat de Zeeuwen goede zaken doen met de structuurvisie en West-Brabant aan het kortste eind trekt en de rekening mag betalen! De jachthaveneigenaren, gelegen binnen de straks gesloten sluizen van West-Brabant, zijn bij verzilting de klos.

De Brabantse bestuurders van de gemeenten, provincie en waterschap, die hebben deelgenomen aan de gesprekken die tot de ontwerp-rijksstructuurvisie Grevelingen en Volkerak-Zoommeer hebben geleid, hebben voor een appel en een ei de belangen van deze ondernemers verkwanseld! Het wordt tijd dat er een ander Brabants geluid gaat klinken in de discussies met het Rijk en de Zeeuwen.

Voor Ons Water en de BSD is het helder: de onnodige verspilling van geld en de vernietiging van de mooie natuur kan nog voorkomen worden. Stop de verzilting. Teken de petitie via https://www.petities24.com

Louis van der Kallen

 


 

| BEANTWOORDE BRIEVEN |

 

21-01
VRAGEN EX ART. 39 INZAKE DISCUSSIES DOEL, KENMERK LK/MM/15005

05-02
ANTWOORD, KENMERK U15-001768

 


Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *