SPLINTER EN BALK/ PEPERBUSKE, WITTE GIJ ‘T?

| jaar 2 | nummer 81 |

| 15-11-2015 | 10.45 uur |


 

| HERRIE/ BONJE |  

  

balk_en_splinterDe afgelopen raadsvergadering was de begroting voor 2016 aan de orde. Na een stevig debat werd deze door de partijen, die de coalitievormen, aangenomen. Door alle andere raadsleden werd deze afgewezen. In mijn bijna 30 jarige raadsperiode een unicum.

De koppen in BNdeStem waren: “En ineens is het bonje” en “Herrie in de raad over centen”. Met als subkoppen: “Tweespalt in gemeenteraad” en “niet- coalitie is weer oppositie”. Ik onderschrijf alleen de kop “tweespalt in gemeenteraad”! Als een coalitie niet wil luisteren of geen aandacht heeft voor de reële verlangens van niet coalitie partijen is het logische gevolg dat die partijen tegen stemmen. Ook de coalitiepartij D66 was bij monde van haar fractievoorzitter heel kritisch als het ging over de informatieve waarde van de begroting. Zeker als het de bezuinigingen op cultuur betreft, zoals de bibliotheek.

Het gaat over een fundamenteel recht van de gemeente raad: het budgetrecht en als niet duidelijk is wat de uitkomst van een bezuiniging is qua maatschappelijke effecten, dan heeft een gemeenteraad alle recht daar heel kritisch over te zijn. De weigering van het college het amendement, wat die duidelijkheid wel zou scheppen en dat dan pas besloten zou worden over de hoogte en aard van de bezuinigingen op cultuur, zegt meer over de bestuurscultuur van de coalitiepartijen en het college dan over de niet coalitiepartijen.

Mijn analyse die ik ook in het overleg tussen de fractievoorzitters van de niet coalitiepartijen inbracht, was dat het afgezwakte amendement niet meer zou brengen dan het college op basis van haar informatieplicht toch al zou moeten doen en anders wel zou doen om coalitiegenoot D66 te gerieven. Ik pleitte dan ook in dat overleg om het amendement te handhaven en als dat niet aanvaard zou worden als niet coalitiepartijen collectief tegen te stemmen. Een ‘gebaar’ wat je toch wel zou krijgen heeft immers geen toegevoegde waarde! Deze argumentatie haalde de andere partijen over om inderdaad het zware middel van de tegenstem te gebruiken. Staan we nu de rest van de periode tegenover de coalitie? De BSD zeker niet. Maar er moet wel wat veranderen. Voor blanco cheques is de BSD niet ingehuurd. En zo aardig was men niet. Als voorbeeld de Auvergne discussie. Om het voorstel van Lijst Linssen, de PvdA en de BSD voor een logistiek haven/bedrijventerrein te vergelijken met de derde Maasvlakte, raakt kant noch wal en is en was pure bangmakerij. Om een terrein wat in het voorstel bedoeld is als achterlandhaven, gericht op  logistiek voor consumenten goederen, te vergelijken met een haven voor massagoed ten behoeve van de industrie is onder de maat en demoniserend van karakter. Maar ik kan ook stevig zijn in mijn uitspraken dus dat vergeven we ze wel. Wat ik echter niet vergeef is het niet willen openstaan en het hooghartig voorbij gaan aan de fundamentele rol van de gemeenteraad als het gaat om budgetrecht en controle. Dit is fundamenteel. 

De BSD was al voornemens om tegen te stemmen. De afwezigheid van klimaatadaptatie en de aanpak van hittestress in zowel de begroting als in het recent verschenen College Uitvoeringsprogramma was daarbij ons motief. Als het college de niet coalitiepartijen niet serieus wilt nemen is tegenstem de consequentie. Maar wij hopen dat in het belang van onze gemeente het college en de collegepartijen niet alleen de splinter in de ogen van de andere zien, maar ook oog krijgen voor de balk in hun eigen ogen. Van al dat hout is wat ons betreft nog altijd iets moois te bouwen.   

Louis van der Kallen

 


 

| BEHEERSING |  

 

peperbus 03De dag na de raadsvergadering (vrijdag de dertiende) woonde ik een symposium bij over ruimtelijke kwaliteit. Bij het betreden van de vergaderlocatie kon ik er niet omheen. In het verre Amersfoort stond op het bord dat er ook een vergaderzaal gereserveerd was voor een overleg van de gemeente Bergen op Zoom! Vergaderen op vrijdagmiddag, wanneer het stadskantoor gewoonlijk uitgestorven is, omdat de ambtenaren dan een voorschotje nemen op het weekeinde, dan moest er iets belangrijks aan de hand zijn! Mijn hersenen maakten overuren en dat op mijn leeftijd. Ik overwoog niet de trap nemen naar de eerste verdieping, maar naar de vijfde te gaan met de lift. Binnen te stormen met de kreet: “nu hier toch Bergs geld wordt uitgegeven, wil ik even genieten van het uitzicht”. Of met “foutje bedankt” mij, na de observatie van de aanwezigen, weer schielijk terug te trekken. Mijn opvoeding belet mij echter al deze fantasieën uit te leven. Maar mijn streven naar beschaving heeft een prijs. Ik kan dit soort zaken dan niet uit mijn hoofd krijgen. Terwijl op vrijdagmiddag het barst van de beschikbare gemeentelijke vergaderlocaties gaan ambtenaren of bestuurders van onze armlastige gemeente op ‘niveau’ vergaderen in Amersfoort? Zijn het (tob)ambtenaren die na mijn eerste termijn schielijk afgereisd zijn naar Delftzijl om te bestuderen wat het betekent als je meer dan twintig jaar een sociaal weinig vitale gemeenschap bent. Die op de terugreis heet van de naald nog even napraten over de opgedane ervaringen? Of is het college in paniek geraakt na de collectieve verwerping door de niet coalitiepartijen van de begroting en zijn ze met uitzicht op het inspirerende Stationsplein van een gemeente die wel geslaagd is voor het examen goed bestuur aan het navelstaren geslagen om inspiratie op te doen hoe de opstandelingen alsnog effectief te muilkorven of deze tot het besef te brengen het heilige Arjan evangelie te aanvaarden. Ik weet het niet. Ik heb nog even overwogen de regenbuien te trotseren en buiten op de stoep te wachten tot het gezelschap naar buiten zou komen, zodat ik zou weten wie het waren en ze als goed raadslid met de Pow-nieuws methode zou bevragen over hun verspilzucht. De lange vergaderdag en mijn angst voor het oplopen van een verkoudheid deden mij toch besluiten de thuisreis te aanvaarden. 

Ik zal het vermoedelijk nooit weten, wat zij daar deden. Wat de ambtelijk of bestuurlijke noodzaak was daar in het verre Amersfoort, buiten bereik van de altijd luisterende Peperbus, te vergaderen. Het zal vast geheim zijn. Maar heel misschien neemt een wethouder of een ambtenaar of misschien wel onze zorgzame burgervader mij in vertrouwen, al was het maar om mijn nachtrust te herstellen en een einde te maken de knagende onwetendheid.

Louis van der Kallen

 


Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *