VERKIEZINGEN 2018/ RUIS/ DOOD DOOR SCHULD/ WATER IN DE OPENBARE RUIMTE/

| jaar 4 | nummer 160 |

| 07-05-2017 | 10.30 uur |


 

| VERKIEZINGEN 2018 |  

 

Enige weken geleden schreef ik het eerste stukje over de komende (gemeenteraad)verkiezingen. Langzaam maar zeker ga ik als partijleider nadenken over het nieuwe programma, de nieuwe kandidatenlijst en over wat de inbreng zou kunnen/moeten zijn bij de onderhandelingen over een nieuw college of raadsprogramma.

Ik probeer dan een inschatting te maken van de electorale ontwikkelingen in Bergen op Zoom en wat dat in het bijzonder kan betekenen voor de BSD. De uitslag van de afgelopen Tweede Kamer verkiezingen heb ik in dat kader eens goed bekeken. Wat opvalt is dat een nieuwkomer (DENK) in een vijftal stembureaus in wijk Oost tussen de 14 en 20 % heeft gescoord en tegelijkertijd in Halsteren en Lepelstraat noch geen 0,2 % scoorde. In de vijf stembureaus in wijk Oost was DENK 4 tot 7 maal groter dan de PvdA. Dit is toch wel iets om over na te denken. Welke maatschappelijke oorzaken liggen aan deze politieke aardverschuiving in het Bergse allochtone volksdeel ten grondslag en welke conclusies zijn hier aan te verbinden? Over heel de gemeente scoorde DENK 4,4 %. Dat kan bij de gemeenteraadverkiezing een volle raadszetel zijn. De PvdA scoorde 4,2 %. Als je betrekt dat bij de gemeenteraadverkiezing de PvdA kiezers ook op de lokale partijen, waaronder de BSD, kunnen stemmen kan dit betekenen dat de PvdA volgend jaar geen zetel haalt of misschien slechts één. Dat zet mijn stukje van vorige week over de toekomst van het (Bergse) sociaal democratische gedachtegoed wel in een heel bijzonder licht en geeft de BSD de taak dat gedachtegoed blijvend en versterkt in de lokale politieke arena te verwoorden.

Louis van der Kallen 

 


 

| RUIS |  

 

Ruis wordt door De Dikke van Dale omschreven als “Storende factoren die de vorm en daardoor de herkenbaarheid van de boodschap in gevaar brengen”. Zo beschouwd dus een behoorlijke aantijging als dit woord wordt gebruikt.

Als je het lijvige evaluatierapport “Maatschappelijk aanbesteden wijkcentra” goed op je in laat werken, wordt duidelijk dat het college van B&W op subtiele wijze met de vinger wijst naar de gemeenteraad. Immers de gemeenteraad liet haar oren hangen naar wat er vanuit de samenleving aan kritiek naar voren kwam op het besluit van diezelfde gemeenteraad in 2011 om een groot aantal wijkcentra af te stoten of te sluiten. In het evaluatierapport wordt geconcludeerd dat het achteraf wenselijk zou zijn geweest om het raadsbesluit uit 2011 nogmaals te laten bekrachtigen door de raad. Dit is een wel heel merkwaardige conclusie. Het is zelfs de vraag of de raad, als voor bekrachtiging was gekozen, dit ook zou hebben gedaan.

In het hele proces, dat nu geëvalueerd is, zijn er twee  oorzaken van het mislukken van dit proces. Of de raad heeft in 2011 een lichtvaardig en onverantwoord besluit genomen of het college, als uitvoerder van dit besluit, had onvoldoende beeld en visie dit besluit succesvol uit te voeren. Beide zijn volgens mij in dit geval van toepassing. Het besluit uit 2011 had weinig of niets te maken met een nieuwe kijk op wijkcentra en haar functies, laat staan dat er sprake was van een gewijzigde visie. Het was gewoon een bezuiniging. Het  toenmalig college legde destijds de raad een concept besluit voor, waarbij de onderliggende argumenten aan alle kanten rammelden. U zult zeggen, maar daar was de raad toch zelf bij! Ja een krappe meerderheid, lees de toenmalige coalitiepartijen, heeft hiervoor gekozen. De BSD- fractie heeft destijds geen steun gegeven aan dit voorstel, zij vond en vindt het onverstandig.

Heeft het huidige college voldoende beeld en visie om het destijds genomen besluit tot uitvoering te brengen? Hierbij is het belangrijk te constateren dat er binnen het college onvoldoende sprake is van gelijk gerichtheid. Anders gezegd, er wordt naar buiten toe zichtbaar dat de wethouder die nu verantwoordelijk is voor het welzijnsbeleid, er anders over denkt dan de wethouder en zijn fractie die destijds verantwoordelijk was voor het raadsbesluit uit 2011. Het was voor iedereen duidelijk dat bij het hele proces rond wijkhuis “De Korenaere” er twee kapiteins op het schip stonden. Wethouder Kammeijer werd nauwgezet gevolgd door wethouder van der Weegen, die zijn bemoeienis met dit dossier rechtvaardigde vanuit zijn zorg en verantwoordelijkheid voor de werkgelegenheid van Stichting Verenigde Wijkcentra (SVW). Hierdoor werd het beeld dat het college naar buiten uitstraalde steeds onduidelijker. Reden waarom de gemeenteraad dit dossier naar zich toe trok, omdat de raad gaandeweg steeds minder vertrouwen kreeg in een goede afloop ervan en zich ernstig zorgen maakte over o.a. de werkgelegenheid van de medewerkers van SVW. Als dit wordt gezien als het veroorzaken van “ruis”, dan heeft de BSD-fractie zich hier ruimschoots schuldig aan gemaakt. Dat wil zeggen dat wij actief en intensief het college hebben trachten te overtuigen van de heilloze weg die ze volgde en de schadelijke gevolgen die het met zich mee zal brengen. Laat duidelijk zijn dat de BSD-fractie van mening is dat er ruimte in de wijken moet zijn waar burgers elkaar kunnen ontmoeten. Zij zal dit bij het vormgeven van het toekomstig beleid over wijkcentra inbrengen en onderbouwen. Dit is trouwens conform de intenties van de WMO, die participatie en ontmoeting als belangrijke doelstelling in zich heeft, waarvoor ruimte nodig is.

Met de vinger wijzen naar de raad die “ruis” veroorzaakt zou hebben, maar als college zelf steeds meer mist veroorzaken, komt de verhouding tussen raad en college niet ten goede. De BSD-fractie roept het college op om eens goed met elkaar in gesprek te gaan over de te volgen koers. Dat daarvoor een heldere visie niet mag ontbreken en door alle collegeleden volledig en eenduidig wordt onderschreven is een absolute voorwaarde. Want mist kan heel gevaarlijk zijn!

Piet van den Kieboom

 


 

| DOOD DOOR SCHULD |  

 

Op 2 mei ben ik naar een bijeenkomst met experts over het klimaat robuuster maken van de gemeente Bergen op Zoom in het Natuurpodium/Stayokay te Bergen op Zoom geweest. Wat mij op viel was de stevige aanwezigheid van mensen van de GGD en GGZ en vooral hun bijdrage aan de discussie. Mijn complimenten dat ook dit soort organisaties inzien, dat hittestress als gevolg van de klimaatsveranderingen een volksgezondheidsprobleem is, dat je mensen vrij moet maken voor dit soort discussies.

Zo’n bijeenkomst stemt mij vrolijk omdat ik dan ervaar dat ik niet alleen ben met aandacht voor dat probleem. Al jaren vraag ik aandacht voor de gevolgen van de klimaatverandering en sinds twee jaar beschouw ik aandacht vragen voor hittestress als een roeping en spreek ik bestuurders, ambtenaren en wetenschappers er op aan. Deze week was mijn vrolijkheid van korte duur. Want ondanks alle mooie woorden van gemeentelijke ambtenaren, blijkt de gemeente Bergen op Zoom nog bitter weinig er van in de praktijk te brengen.
Als voorbeeld van deze week de herinrichting van de Noordsingel. Hier heeft de gemeente Bergen op Zoom de kans om de gevolgen van een hittegolf te beperken door een bestratingsmateriaal te kiezen wat bij zonneschijn minder warmte opneemt! Wat doet de gemeente Bergen op Zoom, ondanks alle mooie verhalen in college en raadsprogramma’s en werkbijeenkomsten voor ambtenaren en raadsleden, zij kiest een materiaal dat meer warmte opneemt dan de oude materialen. In plaats van de gevolgen van een hittegolf te beperken versterkt de gemeente het door weer (eerder bij de herbestrating van delen van bijvoorbeeld de Wijngaardstraat en het Sint Chatarinaplein en omstreken) donkere tegels te gebruiken die meer warmte opnemen en daarmee de afkoeling in de nacht van zomerse hitte tegen gaan. De gemeente versterkt daarmee de gevolgen van hittestress, waardoor meer mensen tijdens een warme periode overlijden.

Vaak denken mensen dat zijn alleen maar oude mensen. Dat is deels waar. Maar besef dan dat ook zij familieleden hebben die om het verlies zullen treuren. Sterfte door hittestress treft ook andere kwetsbare groepen: mensen met diabetes, overgewicht, hart- en vaatziekten, longziekten en jongeren die hun dagelijkse trimrondje lopen op een tijdstip en onder omstandigheden dat zij dat beter niet zouden  kunnen doen. In Frankrijk is het in de jaren zeventig voor gekomen dat één hittegolf voor meer dan 70.000 extra sterfgevallen zorgde. Het gebruik van de verkeerde materialen, terwijl de gemeente beter zou moeten weten, beschouw ik als ‘dood door schuld’. In geval van extra sterfte die vermeden zou kunnen worden, acht ik dan ook een aangifte tegen de huidige wethouders en de ambtenaar die de materiaalkeuze maakt op zijn plaats.

Hoe kan het toch dat terwijl Wim Kuijken, de deltacommissaris, op 19 april j.l. een “Deltaplan voor wateroverlast en hittestress” aankondigde, de gemeente Bergen op Zoom, zelfs als de gelegenheid zich voordoet, gewoon doorgaat bij herinrichting van straten met het gebruik van verkeerde materialen? Het is duidelijk dat de ene gemeentelijke afdeling niet weet wat de andere doet! Ook blijkt keer op keer dat leden van het college van B&W mensen als ik wel naar de mond praten, maar doorgaan met besluiten nemen die hittestress zelfs verergeren. Voor mij een reden om hun namen eens goed te onthouden, om desnoods over twintig jaar bij een extreme hittegolf met extra doden door de hittestress aangifte tegen hen te doen wegens ‘dood door schuld’. Tegen beter weten in doorgaan met verkeerd en dodelijk beleid, acht ik niet een bestuurlijke wanprestatie maar criminele plichtsverzaking.

Wilt u zelf wat doen kijk eens naar het inspirerende filmpje met Helga van Leur


Louis van der Kallen

 


 

| WATER IN DE OPENBARE RUIMTE |  

 

Er zijn de afgelopen jaren tal van studies verschenen over water in de openbare ruimte, zoals fonteinen (parken en Binnenschelde) en bedriegertjes (Gouvernementsplein).

Nederlandstalige publicaties over dit onderwerp zijn o.a.:

Zeker fonteinen in openbare wateren, waarin riooloverstorten plaatsvinden zonder doorstroming, kennen een betrekkelijk hoog risico op de verspreiding van infectieziekten door de lucht. Bedriegertjes kunnen ook ziekten verspreiden. Zeker bedriegertjes waarbij wel water wordt aangevuld, maar slechts zelden geheel wordt ververst. Bij warme dagen in de zomer kunnen zij tot een bron van ziekmakende bacteriën verworden. Het is dus zaak dat de gemeente er zorg voor draagt dat desinfecteren (bijvoorbeeld door chloor toevoeging) en regelmatige verversing ook echt op gezette tijden plaatsvindt.

Louis van der Kallen


 

| VERADEMING |  

 

 

Wat een verademing als je dit groene tafereel ziet in de Engelsestraat. Dit is waar de BSD-fractie  al jaren voor pleit. Om te beginnen in de binnenstad! 

 


Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *