GEHOORD VAN EEN DIKKE BOOM FLUISTERAAR

 

   


| jaar 9 | nr. 288  | 25-02-2022 |

 

 

Ik ben een heel oude stramme plataan. Ze noemen mij de Dikke. Als oudje ben je blij dat er mensen zijn die om je geven. Je koesteren en snappen dat je soms hulp nodig hebt. Een goede Samaritaan die aan je denkt als het stormt of als vandalen, insecten, schimmels of bacteriën je aanvallen, die ook al ben je oud van je houdt. Die in de gaten heeft dat ook in de moderne tijd er stoffen en dingen zijn die gevaarlijk voor mijn houtige vaten zijn zoals giften en straling. Maar die ook beseft dat ik soms hulp nodig heb van andere levende wezens die leven in de bodem waar ik in sta. Die mij helpen overeind te blijven. Ook die hebben soms hulp nodig. Ik ken er één die niet alleen aan mij maar ook aan mijn broeders en zusters denkt. En hen helpt lucht en water te krijgen en zelfs actief boomtuintjes aanlegt en o.a. daarvoor een plantenbieb organiseert en ook zelf bomen plant. Allemaal uit liefde voor mij en mijn soortgenoten. Ik ken haar heel goed. Na de zware stormen van de afgelopen tijd kwam ze mijn afgebroken ledematen controleren op ziekten en schimmels en nam ze er een paar zelfs mee in haar mandje op zo’n ding met twee wielen. Als ze twijfelt vraag ze zelfs raad aan ‘deskundigen’ en soms schakelt ze zelfs een tweevoeter in die op zaterdag met een praatpaal vlak bij mij staat of op een bankje zit en veel met andere tweevoeters praat. Die ietwat rare tweevoeter stuurt dan een brief met vragen naar de gemeente in wiens armzalige grond ik sta. Dat het toch niet kan dat ik, een eerbiedwaardige oude plataan, volgehangen zou kunnen worden met knellende draden en verlicht zou worden als of ik zo’n plakkende kerstboom zou zijn. Ze noemden dat sfeerverlichting alsof ik met mijn prachtige kroon niet voor menig mensenpaar zorg voor een (romantische) sfeer! Ik, de zuurstof brengende Dikke met zelfs een naambord met een gedicht aan mijn voet. En als het moet schakelt ze zelfs iemand in die met mij praat en mijn klachten doorseint naar het Europese Hof om, ook al ben ik maar een oude stramme éénvoeter, een demente oude dwaas, toch mijn zorgen, klachten en pijnen onder de aandacht brengt van een eerbiedwaardig rechtsorgaan.

Wat vind ik het mooi dat mijn zorgverleenster, mijn weldoenster de zorg voor mij en andere éénvoeters zo serieus neemt dat zij graag ook zelf ‘beleid’ wil gaan maken zodat ik, mijn broeders en zusters en al het bodemleven en ons stramme bomen het beter zouden kunnen krijgen. Daarom, meen ik mij, als misschien wel de oudste der Bergenaren, te moeten richten aan alle Bergenaren en alle mensen die van mij en mijn zusters en broeders genieten, met een boodschap; stem straks op iemand die van de DIKKE BOOM houdt, stem op mijn Ankie ze staat op de lijst van die rare éénvoeter met zijn praatpaal. Lijst 6.