OPZET?/ PARTICIPATIEWET EN WMO: GAAT DIT SAMEN? JA ZEKER!/ HET WORDT LENTE/ GOED VOORBEELD – 20

| jaar 4 | nummer 146 |

| 05-02-2017 | 12.00 uur |


 

| OPZET? |

  

De gemeenteraad is in rep en roer en er dreigt een impasse rond de tweede woonwagenlocatie. Een meerderheid dreigt nu af te haken ten aanzien van de voorgenomen uitbreiding met twee locaties om iets aan de wachtlijst te doen. BNdeStem kopte “De raad lijkt de wethouder achteraf op een mission impossible te hebben gestuurd”. Is dat wel zo of heeft het college de raad zelf en opzettelijk het bos in gestuurd?

Er is in de begroting 2016  € 1.285.000  gereserveerd voor de tweede locatie aan de Antwerpsestraatweg. Dat is veel geld. Nu blijkt er € 1.550.000, waarvan een groot deel grondkosten, nodig omdat er nu vrije kavels in het bestemmingsplan zijn opgenomen, die dan in waarde afgewaardeerd moeten worden. Dat is de hoofdmoot van het begrote bedrag en is dus geen geld dat feitelijk op tafel moeten worden gelegd of waarvoor een lening moet worden afgesloten. 

De vraag is: wat was de motivatie voor het college om voor deze op papier dure oplossing te gaan? Het college heeft alle alternatieven bekeken en gewogen langs een maatlat (wegingsfactoren) met als onderdelen: beleidscriteria, openbare orde en veiligheid, publieke taken, grondwaarde, geluid, stedenbouwkundig, planologisch/juridisch en planschade. Daar kwam, per alternatief, een score en een bedrag uit. Voor de locatie Langs de Lijn: 90 punten en 350.000 euro. Voor de locatie Antwerpsestraatweg: 83 punten en 1.550.000 euro. Deze locaties werden de voorkeurslocaties van het college. Waarom alleen deze? Waarom viel de uitbreiding van de Linie af? Die maar 350.000 kost. De slechte score (34 punten) is feitelijk geheel bepaald door de gebruikte maatlat die gebaseerd is op het beleid dat er alleen kleinschalige woonwagenlocaties worden gerealiseerd! Dat is beleid wat heroverwogen kan worden. Voorbeelden elders laten zien dat grotere locaties, mits er gehandhaafd wordt, heel goed kunnen.

Maar er viel nog een locatie af met wel een goede score. Met 78 punten scoorde de Ambachtsweg in Halsteren op bijna alle criteria van de maatlat maximaal en de kosten werden in geschat op 350.000 euro. Ten opzichte van de 1.550.000 euro van de locatie Antwerpsestraatweg een koopje. Waarom werd er dan toch voor de politiek, naar nu blijkt, de moeilijk haalbare en dure locatie Antwerpsestraatweg gekozen?  In een boze bui denk ik: politieke opzet? Om de Halsterse bevolking te paaien? Of om tegen de woonwagenbewoners te kunnen zeggen: ‘jammer maar we hebben het geprobeerd’? Ik ga het maar de Halsterse kaart noemen. Het laatste jaar werd Samarbete verkocht ver onder de waarde. Een verkeersrotonde in Halsteren wordt aangelegd om veiligheidsreden zonder te kijken naar de ongevallencijfers in geheel de gemeente Bergen op Zoom om op basis daarvan de prioriteit te leggen bij die plekken in de gemeente waar de verkeersonveiligheid het grootst is. En nu een voorstel waarvan je kan weten dat het gezien de prijs slecht valt en een voor de hand liggende keuze in Halsteren als voorkeur dan maar niet naar voren schuiven? De Halsterse fractie (GBWP) wordt keer op keer bediend en we zijn dan duurder uit of er komt nu geen tweede uitbreidingslocatie voor woonwagens. Eerder schreef ik al over de systematiek van de grondkosten.

Voor de BSD is het helder: sociale woningen en woonwagenlocaties voorzien in een noodzakelijke woonbehoefte van onze inwoners. Die behoefte wordt voor de BSD niet bepaald door de grondkosten maar door de samenstelling van onze inwoners. Daar worden woningbouwlocaties immers voor ontwikkeld. Die tweede uitbreidingslocatie moet er dus komen. 

Louis van der Kallen

 


 

| PARTICIPATIEWET EN WMO: GAAT DIT SAMEN? JA ZEKER! |

 

Vanaf 1 januari 2015 zijn gemeenten verantwoordelijk voor de uitvoering van drie belangrijke gedecentraliseerde taken. De WMO-2015, de Participatiewet en de Jeugdwet. De gedachte hier achter was om zo de zorg en ondersteuning dichtbij de burger en minder versnipperd en efficiënter te organiseren. 

Vanaf de start van uitvoering van de WMO-2015 en de Participatiewet heeft de BSD-fractie er voor gepleit en er bij het college van Burgemeester en Wethouders erop aangedrongen om beide wetten integraal aan te pakken. Juist op lokaal niveau kunnen er dan mooie initiatieven ontstaan. Voor mensen met een meervoudige ondersteuningsbehoefte betekent een integrale aanpak een absolute vooruitgang. In de praktijk, zo blijkt uit onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP), zijn er veel huishoudens en inwoners die een ondersteuningsbehoefte hebben vanuit meerdere wettelijke kaders. Deze mensen zijn niet gebaat bij bureaucratie die de verschillende kaders met zich mee brengen. Een integrale aanpak is voor hen een noodzaak.

In de praktijk ontstond vanaf 2015 ruimte om te onderzoeken en te experimenteren. Dat was en is ook de bedoeling van de BSD-fractie. Elders in het land wordt er wel succesvol naar nieuwe mogelijkheden gezocht en in de praktijk uitgeprobeerd. Het zijn veelal initiatieven die van onderop ontstaan en die vernieuwend en mensgericht zijn. Op dit moment is er in Bergen op Zoom nog te veel sprake van een tweedeling in beleid en uitvoering van de twee wetten. Het begrip ‘participatie’ wordt hierbij in twee vormen gedeeld, namelijk deelname op de arbeidsmarkt en participatie in de samenleving. Soms wordt er in de praktijk naar een integrale aanpak gezocht. Er is voorzichtig sprake van  toenadering maar nog niet van verbindingen. De WMO is bedoeld om burgers zo goed mogelijk in staat te stellen om deel te nemen aan de samenleving . In de praktijk richt zij zich vooral op ouderen en mensen met een beperking, omdat deze categorieën inwoners daar vaak problemen mee hebben. De gemeente biedt hen daarom voorzieningen en ondersteuning aan die het toch mogelijk maakt deel te nemen aan de samenleving en om bijvoorbeeld  langer zelfstandig te kunnen blijven wonen.

Basis van waaruit het beleid wordt uitgevoerd is een door de gemeenteraad vastgesteld beleidsplan. De Participatiewet is bedoeld om mensen zo snel mogelijk (terug) te leiden naar de arbeidsmarkt. Een van de gedachten achter deze wet is het mogelijk maken dat meer mensen met een beperking aan de slag kunnen bij ‘gewone’ werkgevers. Vaak hebben deze mensen ook ondersteuning en zorg nodig vanuit de WMO. Kenmerkend voor de  Participatiewet is de hoeveelheid verordeningen. Een wettelijke verplichting om vanuit een beleidsplan de wet uit te voeren is er niet. Dit betekent dat een integratie van de doelen van de WMO-2015 met de doelen van de Participatiewet niet vanzelf tot stand komt. Hier zal op basis van een visie en het experimenteren in de praktijk aan gewerkt moeten worden.

De focus van de Participatiewet, en daarmee van de uitvoering, is hoofdzakelijk gericht op inschakeling in het arbeidsproces. Dit betekent dat inwoners, die zich in eerste instantie moeten richten op zelfredzaamheid, scholing en mogelijk vrijwilligerswerk, voorlopig niet aan inschakeling op de arbeidsmarkt toe zijn. Juist voor deze mensen met een ondersteuningsbehoefte vanuit meerdere wettelijke kaders is het extra relevant dat er samenhang bestaat in het gemeentelijk beleid, dat er een brede, vanuit meerdere disciplines ,ondersteuning wordt geboden en er integraal gewerkt wordt.

In de komende weken zal ik middels deze nieuwsbrief voorbeelden laten zien waarbij een integrale uitvoering  van WMO en Participatiewet  succesvol in de praktijk wordt gebracht.

Piet van den Kieboom

 


 

| HET WORDT LENTE |

 

Het wordt lente en de meeuwen nemen al vast een voorschot op het broedtijd lawaai. In 2014 inspireerde dat Bragi oftewel Ko van de Ketterij al tot een gedicht.

Geïnspireerd door de toenemende overlast is er een tweede van zijn hand verschenen. Moge dit gedicht het gemeentebestuur en de eigenaar van het voormalige Huize Sint Catharina bewegen tot een actie zoals het verwijderen van nesten in opbouw. Nu kan het nog want ze zijn nog niet aan het leggen.

Oude zorgcentrum Sint Catharina takelt verder af!

Bijna twee jaar nu is het “Ketrientje” al verlaten
en verpaupering duurt voort in omliggende straten!
Ja, het ziet er steeds treuriger uit heden;
in de Klaverstraat kwam een stuk dakgoot naar beneden!

Je zou er toch maar net onderdoor lopen,
Wanneer kan men die boel nou eens verkopen?
Want zoals de trieste teloorgang nu voortduurt
lijkt het rondom zowaar wel een soort achterbuurt.

Ook in de Geweldigerstraat is het echt niet clean,
bij de oude fietsenstalling heb ik al ongedierte gezien!
En zo takelt het oude verzorgingshuis verder af,
alleen het mooie kerkje “scheidt nog het koren van ’t kaf”!

Huize Sint Catharina zwaar in verval en op al die daken
meeuwenbroedplaatsen die ook veel overlast veroorzaken!
Hopelijk doet men eens snel iets aan deze wantoestand,
want hier scoort de stad geen punten mee, ’t is niet galant!

Ko van de Ketterij

 


 

| GOED VOORBEELD – 20 |

 

Geluidswallen heb je in soorten en maten. Geslaagden en waarbij er nog wel iets te verbeteren valt. De Lidl in Halsteren heeft met haar geluidswal rond het parkeerterrein een goede aanzet geleverd.

Het groen moet echter deels nog aanslaan en enige variatie zou, wat mij betreft, ook mogen. De Halsterse geluidswal is aangelegd door Greenwall. Het kan echter mooier. Kijk maar eens naar de foto van een andere project. Wat de BSD betreft mag Lidl er een voorbeeld aannemen hoe hun geluidswal nog aantrekkelijker kan worden. Een ideetje als Lidl aan de Laan van Borgvliet tot geluidwerende maatregelen zou overgaan. Ook de gemeente Bergen op Zoom kan eens kijken hoe mooi een geluidswal kan zijn als nu eindelijk het scherm aan de Halsterseweg aangepakt gaat worden. 

Louis van der Kallen

De groene muur van Lidl Halsteren

Foto: Greenwall B.V., www.greenwall.nl