NAWOORD BERGSE HAVEN – TON LINSSEN: DREAM ON!

 

|  18-03-2014  |  12.39 uur  |

 


Ton Linssen droomt rustig verder, de teller draait vrolijk door. Mede mogelijk gemaakt uit uw portemonnee & straks die van uw kinderen. PROOST!

Je vraagt je af hoe het kan dat toen in april 2002 de Grondmij in een financiële analyse tot een inschatting kwam van een verlies van 139 miljoen euro (prijspeil 2001 en exclusief BTW) men voort is gegaan met het project Bergse Haven. Men stopte niet, men benoemde ter advisering een tenderboard vol met prominenten PvdA figuren en mensen die ‘contacten’ hadden met ‘bouwend Nederland’, maar zonder iemand met financiële expertise! Dat was met het vooruitzicht van 139 miljoen euro klaarblijkelijk niet nodig. Werd de raad over dit soort zaken geïnformeerd? Natuurlijk niet, burgemeesters zijn in hun ogen niet meer de vertegenwoordigers van de Kroon die zorg dragen voor een adequate en getrouwe informatie aan de gemeenteraad maar de getrouwe uitvoerders van collegebesluiten. De enige die als wethouder binnen het college van B&W stelling nam door tegen te stemmen was Jan van de Water (toen GBWP nu BSD). Hij stapte op en verliet de partij die hij mede had opgericht om later een nieuw politiek thuis te vinden bij de BSD.

Oude tijden herleven. In juli 2004 schreef Cees van der Weegen; “Er ligt een financieel dekkend verhaal waarmee Bergen op Zoom de komende jaren uitstekend mee uit de voeten kan. Er is een prachtig fundament gelegd waarop we nu verder kunnen bouwen.” Binnen vijf jaar stond de teller op min 40 miljoen.
Afgelopen zondag schreef Lijst Linssen in haar advertentie in de Bergse Bode: “Bergse Haven op orde! Miljoenen verliezen zijn omgezet in een realistisch en mooi plan. ScheldeVesting beweegt!” Beide schreven over een plan! Was hij of zijn zij nu zo onnozel of is de BSD nu zo slim? Oordeelt u in het stemhokje zelf.

De debacles Bergse Haven en de Markiezaten zijn niet uniek. Zij zijn in de ogen van de BSD het gevolg van het feit dat er nauwelijks meer politici, bestuurders en ambtenaren zijn die hun werkzame leven in dienst stellen van één stad of gemeente. De gemeenten zijn voor hen niets meer dan min of meer toevallige haltes in hun carrière. Ze komen, maken plannen, gaan voor hun gemeente verplichtingen aan en maken de volgende stap in hun carrière. Vertrekken veelal met de mooie woorden van de nog even achterblijvende collega’s en soms ook nog met een onderscheiding of ere burgerschap en laten de brokken voor een ander.

De achterblijvers, de enkeling die uit trouw aan zijn geboortegrond of leefgemeenschap zich met zijn ziel en zaligheid inzet voor wat hij of zij liefheeft is de ‘sukkel’ die het puin mag ruimen.

Alles over de Bergse Haven hier.