HEIDEPOL/ DE CYPRUS ROUTE/ BERGEN OP ZOOM VERSUS SULZANO/ DENKEN EN DOEN

| jaar 3 | nummer 113 |

| 03-07-2016 | 09.20 uur |


 

| HEIDEPOL |  

 

buitenplaats03Er was eens een camping waar de tijd stil stond en die langzaam verloederde door oogluikend toegestane illegale permanente bewoning en door illegale activiteiten en die in de loop der tijd een vrijbuiterplaats was geworden. Omwonenden, overheden en justitie eisen een ingrijpen. Uiteindelijk kwam er een nieuwe eigenaar met plannen, want ook de grond van een verloederde camping kost geld en de vrijbuiterplaats werd, mede door de bestuurlijke dwang van de gemeente, gesloten.

Maar zoals altijd moet geïnvesteerd geld uiteindelijk geld op gaan leveren. De nieuwe eigenaar is geen filantroop, maar bleek ook niet uit te blinken in kennis van de (oude) omgeving en haar bewoners. De vraag is nu wat is reëel en wat is juridisch op termijn houdbaar?Blijft een (gedeeltelijke) gebruiksbeperking, zoals geen Polen en maar acht maanden open, bij toetsing door de rechter juridisch overeind als het bedrijf anders failliet dreigt te gaan? Ik moet het nog zien! Is het mogelijk om een groep mensen op basis van hun nationaliteit of werkachtergrond (arbeidsmigrant) uit te sluiten? Dit soort voorschriften zijn eenvoudig en snel veranderbaar als de rechter ze schrapt en de gemeente haar huiswerk over moet doen.

Ik schreef  er eerder over. Wel of geen hotel lijkt mij wel handhaafbaar. Voorzienbare ontsluitingsproblemen zijn door aanpassingen van de infrastructuur wel definitief oplosbaar. De vraag is: welke afspraken en toezeggingen zijn er naar de huidige eigenaar van de voormalige camping in de loop der tijd gedaan? Welk kostenplaatje kan er ontstaan als die afspraken/toezeggingen niet of niet geheel gestand worden gedaan en wie draait dan voor de kosten op? De vier insprekers, namens de omwonenden, weten wat ze willen. De BSD-fractie begrijpt hun problemen, maar ook die van een eigenaar die wil dat zijn investering uiteindelijk rendeert. In het oog moet worden gehouden dat de uitkomst een verbetering dient te zijn ten opzichte van wat het was: een verloederd geheel. Het is niet reëel te denken dat het natuurgebied, wat aan het ontstaan is, blijvend kan zijn. De BSD-fractie zou dat wel willen, maar dan is de schadeclaim aan het adres van de gemeente niet te overzien. Nu een plan goedkeuren dat op termijn veel onzekerheden bevat, zoals het ongelimiteerde aantal caravans, campers en tentjes dat een plekje mag zoeken, en dat juridisch mogelijk aanvechtbaar is, is  noch naar de omwonenden noch naar de ondernemer acceptabel.

De BSD-fractie heeft vier kloppende groene harten, maar ook ogen die de financiële gevolgen  zien van een bestemmingsplan dat van de voormalige camping een natuurgebied zou maken. Voor ons is het plan nog niet toe aan besluitvorming, omdat tot op heden te veel onduidelijk is gebleven.  

Louis van der Kallen

 


 

| DE CYPRUS ROUTE |  

 

Krauze Tax HuhneZaterdag 2 juni stonden grote stukken in de Volkskrant over ” Hoe accountantskantoor Baker Tilly Berk (BTB) een schimmige belastingconstructie opzette” via een Cyprus route.

Eind vorig jaar besloten de gemeenteraden van Bergen op Zoom, Steenbergen en Woensdrecht via een Europese aanbestedingsprocedure voor de boekjaren 2016-2019 Baker Tilly Berk Breda in te huren als hun accountant. Nederland heeft nu haar eigen ‘ Cyprus Papers’ . BTB beloofde in 2014 schoon schip te maken. BTB zou tientallen vergelijkbare gevallen hebben bekeken en de belastingdienst hebben laten weten dat hier niets fout mee was gegaan. Het zou BTB sieren als ze de belastingdienst zou laten weten om welke personen en/of bedrijven het gaat zodat deze zelf kan oordelen of dit oorbaar of passend is. Nu heb ik spijt dat wij, ondanks onze reserves (ze waren we heel goedkoop), samen met de rest van de gemeenteraad hebben ingestemd met deze gunning.

De BSD-fractie vindt dat wij als overheid geen zaken moeten doen met bedrijven die behulpzaam zijn bij belastingontduiking of -vermijding.

Louis van der Kallen

 


 

| BERGEN OP ZOOM VERSUS SULZANO |  

  

drijvende brug 02Het is ‘wat’ korter en ‘iets’ smaller en van hout in plaats van kunststof en het ligt in het Brabantse Bergen op Zoom in plaats van het Italiaanse Sulzano en het ligt over het Pielekuswater in plaats van het Iseomeer.

En tot overmaat van ramp is het niet ontworpen door de Bulgaar Christo (u weet wel die van het ‘inpakken’ van  iconen als de Arc de Triomphe in Parijs en het Duitse parlementsgebouw in Berlijn), maar je loopt wel ook over water en hij is betaald met ‘drugsgeld’.

In vijf dagen tijd wandelden meer dan een kwart miljoen mensen over het water in Sulzano.

Dat zie ik hier nog niet zo snel gebeuren, terwijl het hier kan over het heilige Pielekuswater naar ons mooie Ravelijn. In Bergen op Zoom kan je in één en dezelfde dag wandelen door en over water en toch droog blijven. Strontvrij is echter geen garantie.

 BSD ravelijn 004

Louis van der Kallen

 


 

| DENKEN EN DOEN |  

 

brexitBij de Partij van de Arbeid, waar ik jarenlang lid van ben geweest, had ik een partijgenoot die regelmatig beweerde: “Onze partij heeft Denkers en Doeners”! Alleen er werd nooit bij verteld dat de denkers weinig meer deden dan alleen maar met elkaar hoogdravende discussies voeren aan hun veilige vergadertafels, zonder te weten wat er onder de bevolking leefde en het echte politieke werk aan de doeners over lieten

Ik moest hier aan denken toen hoog opgeleide en meestal goed verdienende Britten hun verbazing en ongenoegen etaleerden na de uitslag van het referendum en de daar uit voortvloeiende Brexit. Hoe kon een meerderheid van de bevolking zo dom zijn voor zo’n onverstandig en onverantwoord besluit te kiezen? Ook de Europese elite liet zich niet onbetuigd en zou nu het liefst direct deze ‘domme en lastige’ eilandbewoners uit de EU gooien om ze hiermee een lesje te leren. Er moet maar eens een daad gesteld worden om andere lidstaten te ontmoedigen een zelfde ‘krankzinnige’ keuze te maken. In de vele analyses die, na deze ‘schok’,  in de media verschenen en op TV en radio te zien en te horen waren, werd een ding glas helder. De voorstanders van een Brexit zijn het al langer meer dan beu om niet gehoord en niet serieus genomen te worden door de gevestigde orde van Conservatieven tot Labour-partij. De bevolking zag in meerderheid dat het geldverslindende Europa geen enkele oplossing bood voor de hoge werkloosheid in de (voormalige) industriesteden in vooral Engeland. Ze voelden zich in de steek gelaten door het establishment inclusief de Labour-partij. Degenen die dit aan de kaak durfden te stellen, werden als populisten met een onverantwoord gedrag ge-excommuniceerd. Dit is voor mij geen leedvermaak, integendeel. Ik ben voorstander van een Europa waarin wordt samengewerkt voor behoud van vrede, voor een kansrijke economische ontwikkeling. Een Europa waarin jong en oud zich vrij kunnen bewegen en gaan. Alleen de praktijk is anders. We hebben met z’n allen een Europa gecreëerd, waarbij het politieke establishment, leunend op een gigantisch bureaucratisch apparaat, zich richt op de vraag hoe krom een komkommer mag zijn of  zich intensief bezig houdt met het etiket van een potje jam.

Vraagstukken als een fors toenemende immigratie en het ontbreken van een visie op economisch beleid gaat men angstvallig uit de weg. Een Grexit kon men voorlopig nog afwenden met nog meer Euro’s in Griekenland te pompen, maar een Brexit gaat, net als bij Griekenland, ook over mensen. Burgers die zich te lang niet serieus genomen voelden en niet gehoord werden. Dit zijn niet allemaal echte tegenstanders van een samenwerkend Europa, maar inwoners van een lidstaat die nu eens wilden laten zien en horen dat de elite in de pompeuze geldverslindende gebouwen en torenhoge flats in Brussel niet langer meer kunnen blijven denken wat de bevolking in Europa moet doen. Zo lang deze elite en voorstanders van de huidige EU denken weg te komen bij het verdedigen van de EU-moloch met opmerkingen als “Dan hoeft u niet langer geld te wisselen bij de grens als u op vakantie gaat”, wordt het risico op een Frexit, een Nexit of Oostrix steeds groter.

Ik voorzie dat er ook op nationaal en lokaal niveau dergelijke ontwikkelingen gaan plaatsvinden. Het recente referendum over Oekraïne is een duidelijk signaal. En er zullen er meer volgen. Ook op lokaal niveau zal de bevolking zich gaan verzetten tegen een gemeentebestuur dat onvoldoende signalen van ongenoegen uit de samenleving herkent en denkt hier niets mee te hoeven doen. Zij zal daarvoor een keer de rekening gepresenteerd krijgen. Immers het bewust laten verkommeren van een midgetgolfbaan omdat het te veel geld zou kosten en tegelijk € 150.000,- per jaar extra uitgeven voor Gebouw-T, is meten met twee maten, hoe zeer ook ik vind dat de jongerencultuur letterlijk ruimte verdient in onze samenleving. Het fors beperken van de huishoudelijke ondersteuning voor inwoners, die daar zelf niet meer toe in staat zijn, en tegelijk € 1,5 miljoen overhouden op het budget WMO schreeuwt toch ook om uitleg van het college van burgemeester en wethouders. Het niet duidelijk en actief communiceren met haar inwoners en blijven denken dat ze hier niets aan hoeven te doen, omdat het de verantwoordelijkheid van de burger zelf is om informatie in te winnen, zal op termijn opleveren dat de burger zelf een andere route kiest.

Degenen die denken te kunnen doen, zonder rekening te houden met wat dat met de burger doet, moeten niet verbaasd zijn als diezelfde burger in het stemhokje daar anders over zal denken.

Piet van den Kieboom