1976/ EIGENDUNK/ STEUNPUNT

| jaar 5 | nummer 224 |

| 22-07-2018 | 11.30 uur |


 

| 1976 |  

 

De afgelopen maanden heb ik drie keer over de zomer van 1976 geschreven. In Over Water 145 onder andere over de droogte. In Over Water 143 over hittestress en in Over water 130 over watertekort.

In die drie artikelen heb ik verwezen naar het filmpje “De hondsdagen van 1976” Nu lijkt het of alle media verwijzen naar die beruchte zomer. De afgelopen maanden waren qua droogte al vergelijkbaar met de zomer van 1976. Het ziet er naar uit dat nu ook qua hitte deze zomer op die van 1976 gaat lijken. Na 2003 en de zomer van 2018 moeten de beleidsmakers, ook in de gemeente Bergen op Zoom, zich gaan realiseren dat hittestress op de politiek/bestuurlijke agenda komt en er niet meer vanaf gaat.

Al jaren schrijf ik over hittestress en de (over)sterfte die hittestress veroorzaakt en wat gemeenten daaraan zouden moeten gaan doen. Hittestress leidt in warme zomers in een stedelijke omgeving tot vermijdbare oversterfte. Risicogroepen zijn: (zeer jonge) kinderen, mensen met hart- en longproblemen, ouderen, mensen met overgewicht,  chronisch zieken, mensen die medicijnen gebruiken, alcohol- en drugsgebruikers, dak- en thuislozen, sociaal geïsoleerde personen en deelnemers aan evenementen zoals sporters.

 In 2013 schreef ik een uitgebreide brief aan het college van B&W over klimaatadaptatie en hittestress en wat daaraan gedaan zou kunnen worden zoals: andere materiaalkeuzen, kleuren en materialen die warmte minder opslaan en meer reflecteren. Meer water doorlatende bestratingen zodat het vocht in de bodem kan trekken en bij warmte door verdamping de bodem en omgeving kan koelen.

Nu wordt het ook tijd echt te gaan denken over schaduwplekken langs wandelroutes in te gaan richten, zoals bijvoorbeeld pergola’s (zie foto) of een parkachtige inrichting van straten zoals bijvoorbeeld de Engelstraat (zie foto). Het kan en moet anders. De laksheid van overheden op dit punt de afgelopen jaren zorgt nu voor extra doden als gevolg van de hitte. De cijfers over de oversterfte veroorzaakt door hittestress deze zomer zullen in het najaar duidelijk worden. Daar zijn overheden die niet vooruit denken mede schuldig aan.  

Louis van der Kallen

 


 

| EIGENDUNK |  

 

Het is goed als wethouders hun gemeente zien als lichtend voorbeeld voor andere gemeenten. Maar daar moet dan wel een reden voor zijn. Wethouder Stinenbosch gaat in haar adoratie van de gemeentelijke prestaties wel heel ver door te stellen: “Het is een groeiproces. Wij zijn daar al veel verder in dan veel andere baden. Die hebben geleerd van waar we nu als Bergen op Zoom hiermee omgaan”. Het citaat uit BNdeStem is wel krom Nederlands maar dat is de wethouder vergeven. 

Mevrouw Stinenbosch heeft ook een beetje gelijk. Bergen op Zoom is helaas geen uitzondering. Er zijn meer zwembaden die problemen hebben met materialen die aangetast zijn door de corrosieve atmosfeer in zwembaden. Ja mevrouw Stinenbosch “Wij zijn daar al veel verder in dan veel andere baden”! WIJ ZIJN GESLOTEN! Recreanten, verenigingen, zwemfanaten en medewerkers zijn door wanbeleid, struisvogelbeleid en door jarenlang onverantwoordelijk beheer van het zwembad voor langere tijd beroofd van het gebruik van het zwembad. Ook staat de gemeente nu voor een mogelijk grotere financiële inspanning dan bij een goed en adequaat onderhoud het geval zou zijn geweest. Ja, er zijn gelukkig geen ernstige ongevallen gebeurd. Maar dat is dan ook het enige goede nieuws. 

Het BNdeStem citaat van de woorden van wethouder Stinenbosch laat zien dat bagatelliseren in de politiek/bestuurlijke cultuur van Bergen op Zoom een soort van grondhouding is. Het verwijzen naar anderen die het mogelijk nog slechter hebben gedaan is een zwaktebod. Je moet gaan voor: hoe kan het beter en hoe leren we van onze fouten? Dat begint met deze te erkennen en te delen, zodat we echt leren en de balk in onze eigen ogen gaan waarnemen. Welke andere gemeente ook in de fout zijn gegaan, zal mij een worst wezen. Dat kan geen reden zijn om de eigen missers te bagatelliseren.

Maar we zijn tot september op vakantie, ”het is nu zomerreces” is het motto in het Bergse Stadhuis en stadskantoor.   

Louis van der Kallen    

 


 

| STEUNPUNT |  

 

Deze week heb ik een bezoek gebracht aan het ouderensteunpunt in de Zoomflat en gesproken met twee van de circa 15 vrijwilligers, die al jaren met hart en ziel zich inzetten voor de ouderen die dit steunpunt bezoeken. Verhuizen naar de Korenaere zien zij niet als een reële optie. Zij zien het als een poging om de Korenaere hoe dan ook te vullen met activiteiten waarbij de doelmatigheid van de activiteiten onderbelicht blijft.

Ik schreef in dit kader eerder over de sluitingsdiscussie met betrekking tot de Korenaere. De huidige bezoekers aan het steunpunt kunnen gratis parkeren bij de Zoomflat. Bij de Korenaere zijn ze gauw 7 euro kwijt aan parkeergeld voor een middagje biljarten, kaarten of kletsen.

De vrijwilligers benadrukken de sociaal/maatschappelijke functie van het steunpunt die, net als de regelmatige komst van de ‘prikzuster’, door de bezoekers zeer wordt gewaardeerd en belangrijk wordt geacht. Ze houden elkaar in de gaten en zorgen voor elkaar. De afstand naar de Korenaere wordt gezien als een obstakel. Voor veel van de huidige bezoekers is dat, met of zonder rollator, te ver. Zeker bij temperaturen als de afgelopen 2 maanden betekent dat voor vele in je ééntje thuis zitten. Een busje ziet men niet als een oplossing. Nu druppelen de bezoekers bijvoorbeeld voor een gezamenlijke maaltijd langzaam binnen. Een busje wacht niet, terwijl ouderen onderweg naar het eventuele vertrekpunt makkelijk worden afgeleid door een praatje met de buurvrouw of buurman. Ook de ritprijs (1,20 euro) wordt voor velen als een zware drempel gezien. Niet iedereen heeft immers een riant pensioen! Gevreesd wordt dat ook de vrijwilligers zullen afhaken bij een verhuis naar de Korenaere.

Voor de BSD is het helder dit soort steunpunten, die al vele jaren bestaan, zijn van groot belang in een snel vergrijzende samenleving waarin ouderen, ook als ze alleenstaand zijn geworden, zelfstandig moeten blijven wonen. Juist dan zijn laagdrempelige steunpunten en ontmoetingscentra zeer belangrijk. Zeker als ze al jaren succesvol en met voldoende vrijwilligers functioneren, moeten we als samenleving dit blijven koesteren. Oude bomen moet je niet willen verplanten.

Louis van der Kallen

 

STEUN ONS DOOR DE BSD FACEBOOKPAGINA LEUK TE VINDEN