SEELAND/ DE TOEKOMST VAN HET (BERGSE) SOCIAAL DEMOCRATISCH GEDACHTEGOED/ KEUZES MAKEN/ STEUN

| jaar 4 | nummer 159 |

| 30-04-2017 | 11.30 uur |


 

| SEELAND |  

 

Vorige week zaterdag stond er een groot artikel in de Volkskrant met als kop: “Duitser ruilt Turkije in voor Zeeuwse kust”.  In vier jaar tijd steeg het aantal boekingen van Duitsers in Zeeland met 26 procent. Terreuraanslagen en politiek oproer houden de Duitse toeristen weg uit Turkije, Egypte en Tunesië en ook Griekenland is niet meer de voor Duitsers gedroomde bestemming waar zij zich altijd welkom voelden.

De vraag is wat doet Bergen op Zoom om die Duitsers, die over de A4/A58 zich soms wel 5 keer per jaar (als we de Volkskrant mogen geloven) naar hun geliefde ‘Seeland’ spoeden, te verleiden ook ons mooie Bergen op Zoom aan te doen? Juist zo’n natte/koude voorjaarsvakantie was dé mogelijkheid om de voorbij razende Duitsers helder te maken dat hun ’Seeland’ buiten Middelburg, Goes en Zierikzee aan de rand van ’t land nog een mooie oude stad behelst met een paleis wat op zijn minst de Middelburgse Abdij naar de kroon steekt. Als het moet kunnen ze zelfs gratis parkeren bij de Zeeland. Het “Kaufhaus en Freizeithaus” van Bergen op Zoom. Volgend jaar hebben we weer een kans om misschien gebruik te maken van een natte/koude Pasen of voorjaarsvakantie.

Louis van der Kallen 

 


 

| DE TOEKOMST VAN HET (BERGSE) SOCIAAL DEMOCRATISCH GEDACHTEGOED |  

 

Sinds 1980 ben ik politiek actief. Eerst in DS’70 en na de opheffing van deze partij via de Bergse Sociaal Democratische Beweging ben ik in 1986 namens de BSD gekozen in de gemeenteraad van Bergen op Zoom.

Het lijkt nu, na het enorme verlies van de PvdA bij de Tweede Kamer verkiezingen, dat de sociaal democratie geen toekomst meer heeft. Vanuit de PvdA komen nu (lokaal) geluiden van samenwerking en zelfs van samenvoeging. Als ‘oude‘ sociaal democraat heb ik dan toch de behoefte om, terugkijkend, na te denken over de toekomst van mijn geesteskind de BSD. De BSD heeft als lokale partij met een ‘kleurtje’ een voor mij helder profiel. De BSD is toekomstgericht, waarbij de volgende dichtregels van Henriëtte Roland-Holst een leidraad zijn:

“Morgen wordt heden geschreven;
Gij levenden bouwt wordend leven.
Gij werkt voor der komenden lot.”

De BSD en ik hebben niet, zoals de PvdA in 1995, de ideologische veren afgeschud! Noch is het door ons gebruikte vocabulaire gewijzigd. Bij veel landelijke (rode) politici werd arbeider ‘laagopgeleide’, werd werkloos ‘inactief’, werd inactief ‘parasitair’, werd publiek ‘inefficiënt’, werd commercialisering ‘marktwerking’, werd laisser faire ‘zelfregulering’, werd bezuinigen een ‘efficiencyslag’, werd afbraak ‘modernisering’, werd arbeid ‘werk’, werd inferieure werkgelegenheid ‘flexwerk’, werd sociale onvrede ‘slachtofferschap’, werd inkomenspolitiek ‘jaloezie’ en werd de vernietiging van de marktbescherming met als gevolg  de vernietiging van sociale structuren ‘globalisering’, een soort van natuurverschijnsel waar je als nationale politiek niets tegen kan doen.

De PvdA besloot in haar handelen dat de oude tegenstellingen niet meer bestonden.  Het socialisme/sociaal democratie en al zijn tegenstellingen/elementen zoals arbeid en kapitaal, onderbouw en bovenbouw, sociale emancipatie, klassenstrijd, de hele santenkraam werd bij het afval gezet en daarmee een deel van de samenleving. Het ‘ontwaakt verworpenen der aarde’ werd door de PvdA vervangen door ‘tussen droom en daad staan wetten en bezwaren.’ Het neoliberalisme heeft zijn eigen nieuwe ‘verworpenen der aarde’ gecreëerd. Dankzij de globalisering steken zij voor spotprijsjes tiptop in de kleertjes, zij zitten in hippe kantoortjes met een latte achter de laptop, zij zijn opgevoed met eigen verantwoordelijkheid en zelfredzaamheid, dus zij klagen niet snel. Maar eens gaan zij begrijpen waarom zij van baantje naar baantje moeten leven, geen hypotheek kunnen krijgen maar ook geen betaalbaar huurhuis, geen pensioen opbouwen en niet kunnen sparen voor huisje-boompje-beestje. Kortom een gezin en een doorzonwoning er eigenlijk ook niet meer in zit en ten behoeve van het groot kapitaal de planeet en hun toekomst opgestookt wordt. Het besef bij de nieuwe generatie begint wel te komen.
Laatst was ik bij een bijeenkomst in de NHTV te Breda waar docent Frans Melissen vertelde dat zijn leerlingen heel gemotiveerd waren om binnen hun vakgebied te gaan voor duurzaam. Maar hij vertelde ook dat ze boos waren op ‘onze’ (in de zaal zaten voornamelijk grijze duiven zoals ik) generatie over de ecologische puinhoop waar wij ze mee hadden opgezadeld. “Wij hadden het verpest!”. De opkomende onvrede richt zich ook steeds meer op de Europese Unie omdat deze instelling steeds meer de boodschapper is geworden van vrijhandel, van liberalisering en flexibilisering. Kortom van slecht neo-liberaal nieuws. De door het beleid groeiende sociaal economische ongelijkheid en een op snelle, hoge winsten gefixeerd bedrijfsleven is de voedingsbodem geworden voor een populisme van de meest afstotende soort. De ideologie verloochenaars hebben op één onderdeel gelijk gekregen: er is geen proletariaat meer. Het heet nu ‘precariaat’ en het heeft exact dezelfde problemen: geen bestaanszekerheid, geen vooruitzichten, geen geld, geen respect. Een precair bestaan. En inmiddels behoort bijna iedereen ertoe die voor het eerst de arbeidsmarkt betreedt. Dankzij dertig jaar neoliberale verarming met steun van de PvdA zitten zij allemaal in hetzelfde schuitje. Terwijl de sociale erosie sluipend voort ging, probeerde de PvdA vooral met regeringsdeelname zijn relevantie te behouden, waarmee het Nieuw Rechts riant in de kaart werd gespeeld.

Bertol Brecht zei het: “Erst kommt das Fressen, und dann kommt die Moral.” Economische ontplooiing is geen garantie tegen culturele botsingen, maar economische verwaarlozing is wel een garantie voor ongenoegen. De kernopdracht aan de sociaal-democratie is bestaanszekerheid, werkgelegenheid, arbeidsrechten en vooral een sociale economie. De opdracht staat nog steeds als een huis en is vandaag meer nodig dan ooit. Het blijft aan mij en de BSD om aan die opdracht lokaal/regionaal invulling te geven. Of er in de lokale PvdA nog iets van de ‘oude’ ideologische veren aanwezig is moet blijken. Voorlopig willen de BSD en ik best samenwerken met de lokale PvdA. Dan zal blijken of de PvdA restanten los kunnen komen van hun landelijke geschiedenis die meer gebaseerd lijkt op macht in de vorm van meeregeren dan op strijden voor een rechtvaardige sociale samenleving.

Louis van der Kallen

 


 

| KEUZES MAKEN |  

 

In mijn vorige werk, voordat ik wethouder werd in Bergen op Zoom,  bestond mijn taak uit het begeleiden van jongeren en hun ouders bij het kiezen van een vervolgtraject  na de middelbare school. Een mogelijkheid daarbij was het kiezen voor de arbeidsmarkt met daarnaast het volgen van een (vak-)opleiding.

Deze jongeren stonden dus voor een belangrijke keuze. Ik kan u verzekeren dat dit nog niet zo eenvoudig was voor deze jongeren. Immers kiezen voor het ene, sluit vaak de weg af voor het andere. Het was dus belangrijk om de juiste informatie te verzamelen om een verantwoorde keuze te kunnen maken. Bovendien diende deze informatie adequaat en eenduidig te zijn, al was het alleen al om  zijn of haar keuze achteraf te kunnen rechtvaardigen naar zichzelf en hun ouders/ verzorgers.

Afgelopen Koningsdag heb ik een aantrekkelijk plaatsje weten te bemachtigen op de vrijmarkt in de Fortuinstraat. Heel veel mensen kwamen voorbij en bezochten ook mijn kraampje. Ik verkocht spulletjes waar mijn kinderen inmiddels ruimschoots afstand van hadden gedaan, zoals autootjes van Matchbox  en Play-mobiel. De opbrengst was bestemd voor de “Stichting Helpen Helpt” in de strijd tegen kinderkanker, waarvan ik nog steeds voorzitter  ben. Regelmatig stonden er jongens en meisjes nieuwsgierig en verlangend naar de autootjes, beertjes en poppen te kijken. Dat bracht mij regelmatig in een moeilijk parket vond ik. Enerzijds wilde ik de opbrengst voor het goede doel zo hoog mogelijk maken, anderzijds zag ik de blikken van die kleintjes die hun ouders vragend aankeken in de hoop dat papa of mama een of twee euro’s in hun handjes zou stoppen om het begeerde autootje of poppetje te kunnen bemachtigen. Ik moest daarbij regelmatig een keuze maken naar wie mijn loyaliteit uit moest gaan. Daarbij probeerde ik een juiste balans te vinden die ik achteraf tegenover mezelf kon rechtvaardigheden.

Hoe anders gaat het er aan toe bij de gemeente Bergen op Zoom. Dit weekend hebben de initiatiefnemers om de midgetgolfbaan in Meilust weer te openen, de sleutels overhandigd gekregen van de gemeente. Maar dat ging niet zonder slag of stoot, zoals ik al eerder meldde. Na aanvankelijke tegenwerking, ging de gemeente dan toch overstag. Wel moeten de initiatiefnemers een forse huur betalen en een aanzienlijke borg storten. De baan ziet er zeer verwaarloosd uit. Gebouwtjes die kapot zijn achtergelaten, een keuken die er uit is gesloopt, elektrische bedrading die open en bloot ligt, enzovoorts (zie de foto’s onderaan dit artikel). En dan toch de volle mep aan huur en borg eisen. De handelswijze van de gemeente stuit mij zwaar tegen de borst. Wel kiezen voor het beschikbaar stellen van € 150.000,- extra voor gebouw-T, niet kiezen voor het verkopen van een gebouw voor de economische waarde, maar het verkopen aan de scouting voor minder dan de helft van de waarde. Wel kiezen voor het beschikbaar stellen van 1,5 miljoen euro voor het opwaarderen van de binnenstad en dit burgerinitiatief van enkele goedwillende burgers eerst frustreren en nu de hoofdprijs eisen voor een zwaar verwaarloosde voorziening. Dit college is niet te volgen in haar keuzes die zij maakt. Bovendien vinden ze kennelijk ook dat ze hun keuzes niet hoeven te rechtvaardigen.

Ze moeten zich diep schamen!

Piet van den Kieboom


 

| STEUN |  

 

De BSD vraagt al jaren aandacht voor de verkeers- en parkeerproblematiek van de Zuid-Westsingel en omstreken, zoals Boutershemstraat, Glymesstraat, Belvéderestraat. Het laatst een paar weken geleden.

Het doet ons dan ook deugd dat, in de discussie rond de invulling van het voormalige brandweerterrein aan de Westersingel, de Vereniging Binnenstad, de stichting Stadsherstel en de Stichting tot Herstel van de Oude Kaai middels een brief aan het gemeente bestuur vragen om niets te doen wat niet is terug te draaien. Ze stellen: “Voor een zorgvuldige afweging en een goed draagvlak lijkt het ons zinvol een klankbordgroep met betrokken burgers in te stellen.” De BSD onderschrijft deze oproep. Wel willen wij dat niet alleen burgers worden betrokken uit de directe omgeving van het voormalige brandweerterrein, maar dat daarbij ook worden betrokken bewoners/gebruikers van panden in het gebied Zuid-Westsingel en omstreken, zoals Boutershemstraat, Glymesstraat, Belvédèrestraat en bewoners/gebruikers van de Oude Kaai.

Louis van der Kallen